Segunda-feira, 22 de Outubro de 2007
Porque a luta continua e encontrei neste mundo da Internet, graças a Deus, pessoas que partilham estas minhas preocupações quanto ao futuro do país e que , para cúmulo, têm sensibilidade e talento , vou partilhar convosco um bom exemplo da nova poesia de resistência, com a devida vénia a Ecos da Verdade donde o "roubei"...mas após aviso ao meu caro Vicente, que o escreveu.
O galo cantou
na noite escura
e não se queria calar...
Veio o Senhor
com o cutelo
para o matar...
O galo viu-o ao longe
mas não se quis calar...
E quando ao almoço
se gabava a cabidela
na mesa dos senhores
continuava na cela
o Homem por acordar...
Boa semana...e tenhamos esperança e garra!
música/livro: José Afonso - "Venham mais cinco"
sinto-me: Enganada.
De Apátrida a 22 de Outubro de 2007 às 17:44
Os poetas, sempre souberón dicir, millor que ninguen, as verbas precisas cos ritmos necesarios para albiscar a espranza, aínda que os camiños esmorezan co nibueiro.
Un abraço
ESPRANZA
Erguerémo-la esperanza
sobre ista terra escura
coma quen ergue un facho
nunha noite sin lua.
marcharemos cinguidos
polos duros segredos
dunha patria soñada
á que non voltaremos.
Non sabrán o camiño
que pra entón colleremos.
Longos ríos de brétema,
longos mares de tempo
longos mares de tempo.
Tripulantes insomnes,
na libertá creemos.
Viva, viva decimos
aos que están no desterro
e soñan cun abrente
de bandeiras o vento.
Adictos da saudade
que levades a luz polos vieiros,
¡Saúde a todos,
compañeiros!
CELSO EMILIO FERREIRO
Comentar: